Weet U het nog, vorig jaar, half Nederland in paniek, 100-den klein voetbalclubs op rand van wanhoop en faillissement en de NVWA in de hoogste staat van paraatheid. Oorzaak; granulaat, oftewel gemalen autobanden die summier tussen het vaderlandsche voetbalkunstgras gestort worden om het geheel ook nog wat speelbaar te maken. Daar ging je aan dood !! Nu is het, na enig tegenwicht, weer uitzonderlijk stil, maar de paniek om deze noodtoestand was niet van de lucht. Hier doen ze niet zo moeilijk 😊

Maar goed, over tot de orde van de dag. Ik word wakker met het geraas van branders boven mijn hoofd, en dat betekent mooi weer. Als de luchtballonnen opstijgen volgt er in het algemeen een mooie dag, en daar hadden we al op gerekend, want vandaag gaan we dan eindelijk naar het vermeende café. Vermeend, want ondanks dat het klinkt als een oude western saloon, is de Circle B Bar een natuurreservaat, vandaar dat er achter de naam nog een achtervoegsel staat; Reserve. Ik had het kunnen weten.

Maar voordat we naar het Zuiden afzakken pakken we nog even een omweg naar de Lake Buena Vista Outlets (waar ook de eerste foto gemaakt is) om daar bij Under Armor en Timberlands nog even te kijken of de door ons gewenste spulletjes A. aanwezig zijn, en B. ook nog in de juiste maat. Bij de schoenenboer kan Marion wederom niet vinden wat ze zoekt, en mijn broek van Onder de Wapenen is er wel, zelfs in de juiste maat, maar zit voor geen halve centimeter. En zo komen we weer kostenloos uit een shopping mall.

En zo gaan we via Poinciana Blvd., SR17/92 en US570 naar Lakeland, waar we bij de Bar al een behoorlijk gevulde parkeerplaats aantreffen. Daar merk je trouwens tijdens het lopen van de trails heel weinig van, het gebied is groot genoeg. Bij het visitorcenter krijgen we behoorlijk uitleg en een routekaartje. We gaan voor 3 trails, Shady Oak, Lake Trek en Heron Hideout, wat veel lijkt, maar ze lopen redelijk in elkaar over en beslaan bij elkaar ruim 6 kilometer volgens de Iwatch. Wie had dat ooit gedacht 😊 Wij zeker niet, maar het was zeer de moeite waard. Gelukkig hebben we de foto’s nog (als bewijsmateriaal 😉)

Op naar de Happy Snappers !

It’s Turtle Time !

Met een hele kudde op een boomstronk.

Het is gelukkig perfect weer voor de wandeling, een graadje of 25 en een fris windje van Lake Hancock, maar na een paar uur willen de voeten van de grond en de kont op de stoel. We nemen de kortste en snelste weg terug, via Interstate 4, al wordt het snelle nog wat beperkt door een ongeval net voor de US27 waar 2 auto’s in de diepe berm naast de snelweg liggen, 1 zelfs op de kop. Zo te zien is er minstens 1 toeristenauto bij betrokken, want tussen de FHP auto’s staan reiskoffers. Hopelijk is er niemand gewond geraakt. Een stukje verder draaien wij de US429 op en gaan via de Walmart aan North Lake Wilson naar de koffiepot. En uiteraard naar het zwembad en de jacuzzi, waar ik dan eindelijk ga kennismaken met de 2 overlevers van de sixpack en die smaken geheel niet verkeerd 🙂
De rest van de dag gaat de voordeur niet meer open. Omdat we morgen al een eetafspraak met onszelf hebben is het vandaag tijd om de voorraden aan te spreken zodat de koelkast Zaterdag leeg opgeleverd wordt. En met Campbells, Giant Wonderbread en 50ct (die ondertussen 66 cent kosten) “Baked with Pride” Pies & Cakes komen wij de maaltijd wel door. Morgen wacht er weer een dagje Zandvoort aan Zee, maar dan in Melbourne en een restaurant wat voor ons compleet nieuw is. Ze schijnen filialen in o.a. Groningen te hebben, al twijfel ik daar een beetje aan. Maar daarover morgen.